|
|
|
|
De
kie niaj laborfortoj?
Kelkaj
konkretaj proponoj sur-voje al solvoj: 1.
En Kroatio ni nepre modifu la Statuton por forigi i.a. tiun rotacian elektadon
de estrar-anoj. 2.
En Kroatio ni nepre elektu plenan estraron, kun trijara mandato. 3.
La tasko rekompletigi la estr-aron kaze de vaka loko apar-tenu al la
elektokomisiono kaj la sekretario, pri tio aliaj estraranoj ne devu okupiĝi. 4.
ILEI ekhavu urĝe kaj baldaŭ (antaŭ la fino de 2001? - rev’
rev’) propran oficanton/ ofic-iston prizorgi kaj protekti la bazan
funkciadon de la Ligo. 5.
ILEI konvinku la movadon pri la neceso investi en edukado kaj ĝi
transformu sin por kapabli efike mast-rumi tiun investadon. 6.
ILEI repritaksu siajn labor-metodojn. Ĝi reviziu la uzadon de ret-mesaĝado
kaj majstru la arton jungi la fortojn de profesiuloj kun bezonataj kapabloj
sed limig-ita tempo. Komentoj
pri tiuj ses ideoj: 1.
For la rotacion!
Tio
estis proponita lastmomente en Voss de la statuta komisiono, sen la anticipa
scio de la estraro kaj akceptita de la komitato kontraŭ la deziro de la
estraro (mi mem forte pledis por ties malakcepto). El la postaj dek jaroj, ni
abunde kaj regule konstatis kiom ni suferis pro ĝi, sen ĝui la
pretenditajn avanta-ĝojn. Kontinueco mankegis, estraraj venoj kaj iroj
aspektis kiel tumulto ĉe rotacia pordo de rabatvendejo. La
malfacilo kon-strui teaman koherecon kontri-buis al demisioj. Neniu havis
tempon enkonduki aŭ eĉ taŭge konatiĝi kun novaj
estraranoj. Ekzemple, nur poste ni eksciis ke ni havis dum pli ol jaro
estraranon kapabla starigi kaj evoluigi komputilajn hejmpa-ĝojn.
Ekzemple, nia nova sekre-tario povis ricevi malmultan en-kondukan gvidon –
la antaŭulo jam foriris, aliaj estraranoj foje ne havis tempon, pli ofte
ne ha-vis la necesajn detalajn konojn. Ni devis komplete rekonstrui nian
membroliston. Eĉ jaron post ŝia elektiĝo, neniu estrar-kunsido
povis okazi; laŭ mia scio, neniu alia estrarano eĉ renkontis nian
sekretarion dum pli ol du-minuta reciprok-preterfluga interparolo en UK. Ni
tra ok monatoj ne sukcesas eklaborigi helpanton pri Inter-kulturo, kvankam la
laborpretulo kaj eĉ komenc-mono ekzistas. Nun ni provos denove. Tiu
mal-beninda rotacio prenas multan kulpon por tiuj ekzemploj, kaj pliaj
similaj. La
plenumo de regulaj taskoj ĉiujare suferis ĉar estraranoj devis daŭre
serĉi novajn estrar-kandidatojn, kaj okupiĝi pri sta-rigo de
elektoj, foje poŝtaj, por kiu neniu adekvata proceduro estas difinita.
Nur se niaj konfe-rencoj komencos ege pli prospe-ri, ni evitos
komitatkunsidojn senkvorumajn aŭ ege malrepre-zentajn (ĉu 13
komitatanoj vere reprezentu 750 membrojn?). En 2002 ni ne imagu povi ŝanĝi
statuton, kaj eble eĉ ne alelekti estraranojn. 2001 estas nia unika
ebleco. 2.
La deviga tri: Nehazarde,
ni povos esti kvo-rumaj en Kroatio. 2001 estas elektojaro por UEA. Ĝi en
ĉiu tria jaro elektas kongreslandon kie ĝia komitato certe povos
esti kvoruma. Tiaj landoj tendencos esti tiaj, kie ILEI povos simile arigi
dignan nombron da komi-tatanoj. Sekve la trijareco iĝas pragmatisme iom
deviga por ILEI. Ŝatu
tion aŭ ne, tio estas la realeco. Ĉi-rilate, kiel en aliaj sferoj
(ekzemple, eldonado, fik-so de adekvataj membro-kotizoj) kie ILEI kaj aliaj
fakaj asocioj sopirus memstare agadi, UEA ja estas la laŭidioma
ducent-kilo-grama gorilo en la verda ĝan-galo, kiu okupas la centran
eko-logian niĉon, lasante nemulte da vivspaco al pli modestaj specioj.
Almenaŭ ĉi-kampe, ni akceptu nian lokon en la ombro de UEA kaj
konformigu niajn komitatajn kaj estrarajn elektojn al ĝia trijara ritmo.
Tiel ni povas havi koheran teamon, kiu grandparte fizike kunestos en la
elekto-momento, povos konatiĝi kaj komune difini siajn labor-tere-nojn
kaj -metodojn, unufoje en-konduki sin en la taskoj, kaj poste dum du jaroj kaj
naŭ monatoj, plenkore sen perturboj, interrompoj kaj malaperoj dediĉi
sin al la laboro. 3.
Elektokomisiono: La
antaŭa komisiono efektive akceptis la taskon okazigi poŝtan voĉdonon
por estrarano, sed post kaj kun multega ret-mesaĝado kun restintaj
estraranoj. Por kaj praktikaj kaj etikaj kialoj, estrar-anoj ne miksiĝu
en la meka-nismoj de la voĉdonado. La elekto-komisiono preparu soli-dan
teamon ĉiun trian jaron, kaj staru preta tuj, rapide kaj akcepteble
rekompletigi la estr-aron se necese. 4.
Oficanto: La
suba pledado tedos tiujn el vi kun longaj memoroj. Vi jam aŭdis ĝin
de mi plurfoje inter 1990 kaj 1992, antaŭ mia tiu-tempa retiriĝo.
Dek jarojn poste, la neceso estas tiom pli brula. Ĉi tio ne estas demando
nur por ILEI, sed por la tuta movado. Jen komunumo, kiu por sia pluvivo
dependas tiom komplete je kreado de novaj parolantoj kaj uzantoj kaj kies
gvida asocio proklamis la instruadon unu el siaj tri ĉefaj celoj. Estas
pro-funde neimageble, ke tiu mova-do havas eĉ ne unu plentempan dungiton
taskita labori por edukaj kaj instruaj celoj ie ajn en la mondo. ILEI simple
ne povas en la tria jarmilo pretendi sin serioza monda organizo sen oficanto. Ne
mankas taskoj pri kiu ofic-anto okupu sian tempon: ·
Prizorgi
la rutinajn, admi-nistrajn, fakajn kaj varbajn flankojn de la konferenca
pretigado kaj de instruistaj seminarioj, sub la gvido de la koncernaj
estraranoj. ·
Ekspedi,
administri, stoki kaj varbi por Juna
amiko. (vidu alvokojn en IPR 2000/4 kaj 2001/1). ·
Arigi,
sistemigi kaj dispon-igi bazajn dokumentojn de la ligo – papere kaj
elektro-nike. ·
Kunordigi
la precizigon de taskoj de estraranoj kaj komisiitoj, helpi enkonduki novajn
oficantojn, helpi aranĝi la logistikajn aspek-tojn de estraraj kunsidoj. ·
Trakti
informpetojn al la ligo, varbi membrojn kaj sekciojn, sub gvido de la
sekretario. ·
Provlegi
tekstojn por IPR, helpi al la redaktoro kaj la redakcia komitato. ·
Prizorgi
la libro-stokadon kaj distribuon, realigi deta-lojn de la eldona agado. ·
Evoluigi
hejmpaĝojn de la Ligo, inkl. de la kvazaŭa lernejo. ·
Evoluigi
la konferencajn stud-semajnojn (posteulon de la gimnazio). ·
Kaj
multe pli. 5.
Eduko: investo por ĉiu Konvinki
la movadon, ke eduk-ado esencas, kaj ke ne estas la tasko de la instruistoj
financi tion, estas komencita sed ne-finita strebo. Sed necesas para-lele
lukti ankaŭ inter ni. Ni devas montri ILEI ne nur for-male sed praktike
kapabla starigi projektojn kaj realigi ilin. Alie, UEA kaj ĉiu prave
diros: jes ni investos en edukado, sed ni faros tion pli efike tra Mazi aŭ
Pasporta vidbendo, Indiĝenaj dialogoj, projekto Najbaroj, eldonado de
vortaroj por alba-noj, taĝikoj, kio ajn. Por peti kaj ricevi monon de UEA
aŭ fond-aĵoj, ni devas anticipe prezenti projekton, buĝeton,
celojn, kune kun atendeblaj kaj mezureblaj rezultoj (kiel ni ja ekfaris). Sed,
fine de la projekta periodo, ni devas povi reiri al tiuj deklaritaj rezultoj
kaj montri ilin liveritaj (aŭ doni validajn kialojn kial ni modifis
ilin). Tion ni nun ape-naŭ povas fari, ĝuste pro nia labor(mal)forta
pozicio. Tiuka-ze, eĉ ne decas aŭ indas starigi novajn petojn. 6.
Interna komunikado kaj profesieco Ret-mesaĝado
unuflanke mal-fermis mirindajn eblojn, ali-flanke ĝiaj negativaj efikoj
jam strangolas la avantaĝojn. Agem-uloj devas gluiĝadi ĉe
komputilo anstataŭ krei utilaĵojn. Ni brem-su la svarmon da ret-mesaĝoj;
estraraj, diskut-grupaj kaj inter-asociaj. La dividoj de la taskoj estu pli
klare difinitaj, pli rigore aplikataj, tiel ke simplaj proble-moj ne bezonu
ret-ping-pong-adon kun mesaĝoj kreskantaj je ĉiu pingo. Nur tujaj
respondec-uloj mesaĝadu pri rutinaj de-mandoj. Ĉiu estu informita/
kon-sultita nur kiam vere necesas. La
reprezentantoj ĉe la estraro de UEA (ILEI kaj TEJO) pledu por kreo de du
diskut-retoj; unu interna por nur la estraranoj de UEA, kaj filtrita por pli
larĝa rondo, al kiu apartenu la repre-zentantoj de TEJO kaj ILEI. Por
serioze kunlabori kun UEA, necesas partopreni en iu ĝia retejo, sed sekvi
la nunan ret-umadon de kaj ILEI kaj UEA estas tasko farebla nur por emerito aŭ
plentempa dungito. Ni
(kaj eĉ pli UEA) majstru la arton jungi la kapablojn de la profesiuloj
(instruistoj, verkan-toj, organizantoj, komputistoj, kio ajn) sen dronigi ilin
en obstakloj, sen postuli malreal-ismajn devojn. Unu el la legende abundaj
ret-komentoj de Renato Corsetti tekstas jene: “esperant-istoj falas en du
kategoriojn: aŭ ili faras nenion aŭ ili klopodas fari ĉion”. Pravege.
Tio ne estas ilia persona kulpo, sed estas struktura afero. Tio devus esti
kerna demando en la movado. UEA starigis por sia elformata strategia plano la
vertikalon “Profesieco” sed riskas tute mal-trafi la kernan demandon sur
la tereno. Ne nur ke la oficistoj de UEA aŭ aliaj komisiitoj agu pli
profesie, sed ke tiuj malmultaj “verdaj profesiuloj” glatigu kaj ne
malglatigu la vojon al kun-laboro de eksteraj profesiuloj. Estu difineblaj
konkretaj utilaj taskoj laŭ la specialaj lertoj de tiuj profesiuloj, la
tempo dediĉ-enda estu limigebla, la vojoj ak-iri praktikajn subtenojn
(mate-rialoj, kompenso, informoj) estu difinitaj kaj funkciu sen luktado, la
maniero liveri la task-rezulton estu konsentita de la komenco. Tiel UEA kaj
ILEI povus ĉerpi novajn utilajn fortojn. La nuna vojo ĉe ILEI
“fariĝi estrarano” signifas alpreni nelimigeblan respondecon kaj
okupiĝadon pri demandoj sur ajna tereno. Se ILEI ekhavus sian “verdan
pro-fesiulon”, tio ne nur reportus la sorton de ILEI-estrarano en
tole-reblajn limojn, ĝi malfermus la vojon jungi la kapablojn de nia
membraro, kaj de tiuj homoj, kiuj devus ekesti niaj membroj, kiuj ambaŭ
(laŭdifine) estas grandparte profesiuloj, kaj kro-me en kampo ŝlosile
grava por ni ĉiuj. Stefan
MacGill, vic-prezidanto
de ILEI
|
